کاروان سالار زینب

الا ای کاروان سالار زینب                  که باشد از تو برگ بار زینب

نمی دانم چه ها در پیش دارم                 که یک عالم به دل تشویش دارم

نمی دانم چه اید بر سر                          من که میلرزد تمام پیکر من

نمی دانم چه غم در انتظارم                    که قلبم بی قرار بی قرارم

تو میدانی مرا هم با خبر کن                 خبردار از سرانجام سفر کن

تو گفتی کوفیان را مهمانی                   عزیز و نور چشم میزبانی

تو گفتی بهر ما دل تنگ هستند               ولی اینان سفیر جنگ هستند

برادر جان دا زینب گواه است                که بر ما این بیابان قتلگاه است

اگر چه هست هر کارت خدایی                ولی میمیرم از فکر جدایی

از ان ترسم تنت بی سر ببینم                 تنت در خون و خاکستر ببینم

از ان ترسم به نی بینم سرت را             به زیر پای مرکب پیکرت را

از ان ترسم که عباس علمدار                فتد از پای و دستش افتد از کار

از ان ترسم ز کشته پشته بینم                 برادر زاده ها را کشته بینم

از ان ترسم که یک تن بر نگردد            چنان که رحم بر اصغر نگردد

از ان ترسم دلم اذر بگیرد                    عدو از دختران معجر بگیرد

گرت عهد است خون ریزد در این راه      مرا بگذار خود برگرد ای شاه

ببر این کاروان از این بیابان                 که باشد کربلا غارتگر جان

یا حق

حر:

حر پسر یزید از قبله ی بنی ریاح سباز عبید الله ابن زیاد و والی کوفه که به دستور یزید ابن معاویه برای جنگ با حسین ابن علی علیه السلام به کربلا امده بود او با اینکه می دانست یزید مردی فاسق است بدون میل باطنی و به خاطر حفظ جان پدر و خانواده اش در رجب سال 56 ه با یزید بیعت کرد و بعد از به خلافت رسیدن یزید سرهنگی هزار سرباز را به حر پاداش داد ولی وی اصلا از این سمت راضی نبود زیرا به خاطر این پاداش باید دست خود را به خون حسین ابن علی علیه السلام الوده می کرد ولی این را تا روز نهم محرم که در کربلا بود نمی دانست ولی پس از متوجه شدن این موضوع باید بین خانواده و حسین علیه السلام یکی را انتخاب می کرد زیرا اگر قرار بود فرار کند و به لشکر حسین می پیوست عبیدالله خانواده اش را نابود می کرد اما او نمی توانست با حسین علیه السلام بجنگد و خون حقیقت را بریزد به همین جهت به همراه پسرش به لشکر حسین علیه السلام پیوست . و در روز دهم محرم وقتی قیس شروع به رجز خوانی کرد و حریف طلبید علی پسر حر برای جنگ رفت و مجروح شد و حر به میدان رفت و پسرش را به خیمه اورد و با اینکه میدانست پسرش در بالین شهادت خوابیده او را به جوانان سپرد و به میدان رفت و با قیس و تعدادی از سربازان جنگید و بعد از زخمی کردن تعدادی از انها هنگامی که امام حسین علیه السلام در واپسین لحظات عمرش با ایشان صحبت می کردند به شهادت رسیدند.

انکس که از مال دنیا می گذرد وارسته است . انکس که هم از مال دنیا و هم از جان میگذرد فداکار است و سزاوار احترام ولی انکس که برای ایده ی درست خود هم از مال خود بگذدر و هم از جان خود و هم نور چشم و خاندان خود را فدا نماید شایسته ی دوست داشتن و ستایش است .حر هم نامش ازاد بود هم خودش........