یا حق

در جای دیگر می فرماید:«کتاب خدا،ارث بردن خویشاوندان از یکدیگر را بر بیگانگان مقدم می شمارد.»1 درجای دیگر می فرماید:«خداوند درباره ی فرزندان به شما سفارش می کند که سهم پسران دو برابر دختران است.»2 همچنین در جای دیگر می فرماید:«اگر کسی مالی از خود بر جای گذاشت، شایسته است برای پدر و مادر و بستگان به طور شایسته وصیت کند این وظیفه ی همه ی پرهیزگاران است.»3 و شما خیال می کنید من از پدرم هیچ بهره و ارثی نمی برم، و هیچ گونه نسبت و رحمی بین من و پدرم نیست! ایا از حکمی که خداوند بر شما نازل فرموده پدرم را استثنا کرده اید؟با اینکه می گویید، اهل دو ملت از یکدیگر ارث نمی برند،و من و پدرم و از یک ملت نیستیم؟! ایا این که ادعا می کنید که شما از پدرم و پسر عمویم به قرآن کریم و مشمول احکام ان(عام و خاصش)اگاه ترید؟هم اکنون شتر مهار شده(خلافت،فدک)همراه زمامش در اختیار شماست،ملاقات می کند تو را در قیامت،و چه حاکم عادل است خداوند،و چه نیکو کفیلی است محمد صلی الله علیه و اله،و چه خوب وعده گاهی است قیامت،(عده ی کمی ان را دروغ می پندارند)قیامت روزی که اهل باطل زیان می کنند،«در ان روز پشیمانی سودی ندارد،«برای هر چیز جایگاهی است،پس به زودی خواهید دانست4

«که عذاب خوار کننده بر چه کسی وارد می شود،اتش و کیفر جاوندانی خواوند چه کسی را فرا می گیرد»5

انگاه رو به انصار کردند و فرمودند:ای جوانمردان،ای بازوان توانمند،و پاسداران اسلام! (چرا در یاری من سستی می کنید؟)نادیده گرفتن حق مسلم من برای چیست؟

این چه تقافلی است که در برابر ستمی که بر من وارد شده، از خود نشان می دهید؟ مگر نشنیدید پدرم رسول خدا فرمودند:«حفظ حرمت مرد در حفظ حریم اولاد است؟»

چه با عجه (همه چیز را فراموش کردید) مرتکب این ظلمها شدید، چه با شتاب به بی راهه رفتید، حال که بر احقاق حقم توانایید،نیروی کافی بر انچه می گویم در اختیار شماست!لابد پیش خود می گویید محمد صلی الله علیه و اله از دنیا رفت(و با رفتنش همه چیز تمام شد)اری مرگ او مصیبتی است بزرگ،گستردگی ان شکننده،و شکافی است وسیع،که رشته اتصال ان گسیخته،با رحلت او تاریکی بر زمین چیره شده،و ستارگاندر مصیبتش رنگ باختند، و امید ها مرده اند، و کوهها فرو افتاده اند،و حریم ها شکسنه شده اند، و حرمتها نیز با مرگ او مرده اند.

1-انفال،75

2-نسائ،11

3-بقره،180

4-انعام ،67

5-هود،39

یا حق

 یا حق

یا فاطر و بحق فاطمه

در چنین زمان و موقعیتی شما در اسایش و ارامش زندگی می کردید،سرخوش و ایمن ،برای ما بلاها و سختی ها را انتظار می کشیدید،همواره منتظر رسیدن اخبار وحشت انگیز نشسته بودید،به هنگام جنگ عقب نشینی کرده،در کارزار می گریختید.

ان گاه که برگزید خدا برای رسولش(که درود خدا بر او و خاندانش باد)خانه ی پیامبران و جایگاه برگزیدگانش،(و ان چه به او وعده داده شده تمام کرد)ناگهان خارهای نفاق در سینه ی شما اشکار شد،و کالای دین بی خریدار گردید،(جامه ی دین مندرس و استخوانش پوسید و قدرتش ضعیف شد)گمراهان ساکت سر بر اوردند،گمنامان از یاد رفته قد علم کردند،شتر نر اهل باطل صدای خود را بلند کرد،در جامعه ی شما به تاخت و تاز پرداخت،در این حال شیطان از مخفی گاهش سر براورد شما را صدا زد،دعوتش را اجابت و فریبش را پذیرفتند،شما را به قیام فرا خواند،شما را سبکبال یافت،شعله های خشم را در دلهای شما برافروخته و اثار غضب در شما اشکار شد،در نتیجه بر شتر قیر داغ نهادید،و ان شتر را بر سر دیگران وارد کردید،در حالی که از پیمانی که (با رسول و جانشین او) بسته بودید مدت زیادی نمی گذشت،زخم(رحلت رسول صل الله )

باز و تازه،هنوز جراحت این زخم بهبود نیافته،بدنش روی زمین بود،به گمان خود خواستید جلوی فتنه را بگیرید.((اما در این فتنه سقوط کردید محققا دوزخ کافران را در بر خواهد گرفت.))1

این عهد شکنی (با این سرعت )از شما بعید بود!

1توبه ایه 49

یا حق

یا فاطر و بحق فاطمه

او رسالت خود را به خوبی ابلاغ و اشکارا مردم را(از عذابی اللهی)بیم داد،و از روش مشرکان روی برتافت،بر پشت انها ضربه زد،و دهان های انها را بست،با حکمت و موعظه ی نیکو مردم را به راه پروردگارش دعوت کرد،بت ها را شکست،سرانجام مشرکان پشت کرده و از صحنه ی مبارزه گریختند،و تاریکی های شب شکافته شد،سپیده نمایان،حق خالص هویدا گردید ان گاه که پرچمدار دین لب به سخن گشود،عربده های شیاطین فرو نشست،منافقان نابود شدند،گره های کور کفر و شقاق از هم گسیخت،و شما در میان گروهی از سفید رویان گرسنه،کلمه ی اخلاص را بر زبان جاری ساختید،در حالی که قبل از ان(دوره ی جاهلیت)در پرتگاه اتش قرار داشتید،(بت ها را می پرستیدید،و قمار بازی می کردید)شما همچون جرعه ی ابی بودید که تشنه ای ان را بیاشامد،چنان ضعیف که ازمندان شمکا را می بلعیدند،یا چون پاره ی اتشی در دست ادم شتابزده،(انقدر ناتوان)که زیر دست و پای ستمگران لگدکوب می شدید،اب الوده به ادرار شتران را می اشامیدید،برگهای درختان را می خوردید،ان قدر خوار و ذلیل که پیوسته می ترسیدیدمردم هم جوار چه زمان بر شما حمله اورند و شما را طعمه خود می سازند،تا ان که خداوند بر شما منت گذاشت با فرستادن پیامبر اسلام که درود خداوند بر او و خاندانش باد شما را از همه خواری و ذلت نجات داد،در حالی که در ان زمان گرفتار زورمندان،و در چنگال گرگان عرب،و گردنکشان اهل کتاب قرار داشتید،هر گاه این گروها اتش جنگ را می افروختند خدا ان را خاموش می کرد،هرگاه برای شیاطین شاخی ظاهر می شد ،یا افعی شرک(و نفاق)دهان می گشود،برادرش را در دهان ان اژدها می انداخت،علی علیه السلام از جتگ باز نمی نشست مگر ان که سر ان افعی را لگدمال،و با شمشیر زبانه ی اتش(شرک و نفاق)را خاموش می کرد،رنج و سختی ها را فقط برای خدا تحمل می کرد،و در انجام فرامین پروردگارش تلاشگر،همواره به پیامبر خدا نزدیک بود و سرور اولیائ خدا،همواره دامن بسته در کارهای خیرخواه،جدی و کوشا بود.

یا حق