بنام یاری ده بی کسان
شاید ان چند ماه بارداری شیرین ترین لحظات عمرم بود روز و شب گوشم در کمین بود که کی اوای دل نشین تو در سراسر وجودم میپیچد.نفهمیدم ان چند ماه شیرین چگونه گذشت و درد زایمان به سراغم امد،اما همان هراسی که از درد زایمان بر دل مادران چنگ می زند دست استمداد مرا به سوی زنان قریش دراز کرد دیری نپایید که فرستاده ام با دست خالی و چشم گریان به خانه برگشت وگفت در خانه ی هر که را زدم راهم ندادند و گفتند به خدیجه بگو:(مگر نگفتیم با یتیم ابوطالب ازدواج نکن؟مگر نگفتیم او فقیر است ؟ابهت قریش را خدشه دار مکن؟این هم پاداش سر پیچیت.)
غمگین شدم اما به انها چه می توانستم بگویم؟انها چه می فهمیدند نور نبوی چیست؟انها چه می دانستند ازدواج احمدی چیست؟ان زنان زمینی شوی اسمانی چه می فهمیدند؟
با یک درد زایمان به سراغ انها رفتم ولی با دو درد و تنهایی بازگشتم.
اب در دل محمد(صل الله علیه و اله)تکان نمی خورد دو دست او در اسمان و پایش در زمین بود.هرچه من بی قرار بودم او ارامش داشت.
ناگهان دیدن در باز شد و چهار زن بلند بالا و گندمگون که روحانیتشان برزیبایی شان می افزود داخل شدند.که بودند این ها خدایا؟!
یکی شان به سخن در امد که:
-نترس خدیجه!ما رسولان پروردگار توایم و خواهران تو.
انگاه که من قدری ارام گرفتم.گفت:
-من ساره ام همسر ابراهیم.
ان دیگری که شیرین سخن می گفت و لبخند شیرینی داشت،گفت:من مریمم دختر عمران مادر عیسی پیامبر خدا.
سومی گفت من اسیه ام دختر مزاحم.همسر فرعون که به موسی مومن شدم.
دریافتم ان چهارمی که صلابت کم نظیری داشت کلثوم،خواهر موسی است.
به من گفتند:خدا ما را فرستاده تا در این لحظات یاریت کنیم سپس ساره در سمت راستم،مریم در سمت چپم،اسیه در پیش رویم و کلثوم در پشت سرم قرار گرفتند.
(من در انجا نه خودم بلکه مقام و قرب فاطمه
(سلام الله علیه) را در نزد خداوند بیش از پیش دریافتم.خدا چقدر این فرزند را دوست دارد که قابله هایش را گلهای سر سبد عالم زنان انتخاب کرده. فاطمه(سلام الله علیه) بدانسان به دنیا امد که انگار فرزندم را از آغوشم به آغوش دیگری سپردم.فاطمه پاک و پاکیزه به جهان قدم گشود،طاهره ی مطهره !و مکه از ظهورش روشن شد.)
چون فاطمه(سلام الله علیه) بدنیا امد به حالت سجده بر روی زمین قرار گرفت و انگشت مبارکش را به سوی اسمان بود و در ان هنگام زمین نورانی شد ،ده نفر حورالعین امدند با طشت و ابریق و شروع کردند با او سخن گفتن و او هم زبان به سخن گشود و انگشت به سوی اسمان بلند نمود و گفت:
(اشهد ان لا اله الا الله،و اشهد ان ابی رسول الله سید الانبائ،وان بعلی سید الاوصیائ،و ولدی ساده الاسباط)
سپس به همه ی انها سلام کرد و یک یک به اسم صدا زد و انها را معرفی نمود..فاطمه(سلام الله علیه) را تحویل دادند و تبریک گفتند.
به سبب ولادت او نوری از اسمان ظاهر شد که ملائکه قبلا ان نور را ندیده بودند
